Klopt, Chris. Er wordt hier maar weinig gereageerd. Ben ik nu de eerste die deel 19 leest? Wat me nu opviel: geen cliffhanger, alles koek en ei aan het eind. Ik vraag me trouwens wel af of Sidonia ook echt Lambik ten huwelijk zou vragen. Hoe graag ze ook zou willen, lijkt het me toch meer in haar aard om zich te laten vragen; "stille" hints lijken me beter.
Ik denk dat het beter is dat Lambik eerst de opmerking maakt over de waaibo(o)m(en) en daarna meteen de drie zoenen geeft. De reden is dat Sidonia zal reageren van de laatste van de twee zaken. Het lijkt me niet dat je aan trouwen denkt, nadat je bent uitgemaakt voor waaiboom.
Verhaal: De Wrede Walkuren
Wil dat dan zeggen dat je verder geen reacties en/of commentaar hebt op het verhaal? Volgens mij valt er toch wel iets meer te zeggen dan "Goed gedaan, etc..."jari schreef:ik reageer niet meer het is een beetje nutteloos om de hele tijd hetzelfde te plaatsen zoals bv
goed gedaan chris weer een mooie aflevering blijf zo door gaan
-
Chris Hoogeveen
- Die-hard fan
- Berichten: 2750
- Lid geworden op: 15 sep 2003, 21:39
- Locatie: Apeldoorn
- Contacteer:
-
Chris Hoogeveen
- Die-hard fan
- Berichten: 2750
- Lid geworden op: 15 sep 2003, 21:39
- Locatie: Apeldoorn
- Contacteer:
Deel: 20
Onze vrienden staan in spanning te wachten hoe Lambik zou reageren op Sidonia’s aanzoek. Alle ogen zijn gericht op Lambik die nog steeds beknelt wordt door de armen van Sidonia. Er heerst een doodse stilte in de woonkamer, totdat Lambik ineens begint te lachen. “whaha, dit moet een grap wezen” “Je mag dan wel een mooie waaiboom wezen, maar de mooiste waaiboom haalt het nog niet bij de tenen van Claudia Slipper”! Sidonia springt op van Lambik’s schoot en barst in oneindig wenen uit. Wiske werpt Lambik een vuile blik toe en troost tante Sidonia. “Dat had wel wat subtieler gemogen, nietwaar? “moppert Odfella op Lambik.
Na een heleboel getroost en een heleboel tijd later besluiten onze vrienden, maar zonder professor Barabas te vertrekken. Ze moeten over een half uur al in het restaurant zijn en hebben geen tijd meer om op professor Barabas te wachten. Lambik en Jerom rijden met eigen vervoer naar het restaurant, Suske, Wiske en Odfella rijden met tante Sidonia mee.
Wat onze vrienden niet weten is dat hij in slaap is gevallen op de bank in de woonkamer. Dan wordt professor Barabas opgeschrikt door gerommel in het laboratorium. Hij staat op en rent naar het laboratorium toe. Dan ziet hij allemaal rook uit de cabine van de teletijdmachine komen en zet de ventilatie aan om de rook weg te blazen. Als de rook is opgetrokken ziet hij een heleboel palmbladeren op de grond liggen. Verontrust bekijkt professor Barabas de hele situatie in het laboratorium en besluit de palmbladeren op te ruimen. Hij pakt de bladeren één voor één op en gooit ze in de compostemmer. Als professor Barabas weer terug loopt om verder te gaan met bladeren ruimen ziet hij iets tussen de bladeren liggen. Hij schuift de bladeren op zij en zit daar een ketting liggen. Een mooie ketting met een leren bandje en een groene steen in de hanger. “Prachtig, werkelijk prachtig”, zegt professor Barabas terwijl hij het object bewondert. “waar zou het vandaan komen?”. Professor Barabas staat op en pakt de Klankentapper uit de kast. Voorzichtig sluit hij de Klankentapper aan op de ketting en begint voorzichtig met vragen stellen. Heel voorzichtig, om schade te voorkomen aan zowel de ketting als de Klankentapper. Na tientallen vragen heeft de ketting nog steeds niets los gelaten en professor Barabas geeft het op. Hij raapt de rest van de palmbladeren op en loopt zijn laboratorium uit, als dan … Kggg…. Gevaar …. KGG walkuren….. grote strijd… Kgg … gevaar… Sidonia. BOEM! De klankentapper knalt uit elkaar! Barabas kijkt verontrust naar de restanten van de Klankentapper en beseft dat er iets groots staat de gebeuren. Er is immers weinig dat de Klankentapper niet kan verdragen. `Ik moet dit tot de bodem uitzoeken`, zegt professor Barabas tegen zichzelf en gaat op onderzoek uit.
preview deel 21:
“Ach, tante maakt u zich geen zorgen. Ik het ook eens blind geweest en het komt allemaal wel goed”, zegt Wiske om tante gerust te stellen. Lambik die nog steeds een beetje humeurig is van het accident bij Sidonia thuis werpt weer een onhandige opmerking richting Sidonia:
Onze vrienden staan in spanning te wachten hoe Lambik zou reageren op Sidonia’s aanzoek. Alle ogen zijn gericht op Lambik die nog steeds beknelt wordt door de armen van Sidonia. Er heerst een doodse stilte in de woonkamer, totdat Lambik ineens begint te lachen. “whaha, dit moet een grap wezen” “Je mag dan wel een mooie waaiboom wezen, maar de mooiste waaiboom haalt het nog niet bij de tenen van Claudia Slipper”! Sidonia springt op van Lambik’s schoot en barst in oneindig wenen uit. Wiske werpt Lambik een vuile blik toe en troost tante Sidonia. “Dat had wel wat subtieler gemogen, nietwaar? “moppert Odfella op Lambik.
Na een heleboel getroost en een heleboel tijd later besluiten onze vrienden, maar zonder professor Barabas te vertrekken. Ze moeten over een half uur al in het restaurant zijn en hebben geen tijd meer om op professor Barabas te wachten. Lambik en Jerom rijden met eigen vervoer naar het restaurant, Suske, Wiske en Odfella rijden met tante Sidonia mee.
Wat onze vrienden niet weten is dat hij in slaap is gevallen op de bank in de woonkamer. Dan wordt professor Barabas opgeschrikt door gerommel in het laboratorium. Hij staat op en rent naar het laboratorium toe. Dan ziet hij allemaal rook uit de cabine van de teletijdmachine komen en zet de ventilatie aan om de rook weg te blazen. Als de rook is opgetrokken ziet hij een heleboel palmbladeren op de grond liggen. Verontrust bekijkt professor Barabas de hele situatie in het laboratorium en besluit de palmbladeren op te ruimen. Hij pakt de bladeren één voor één op en gooit ze in de compostemmer. Als professor Barabas weer terug loopt om verder te gaan met bladeren ruimen ziet hij iets tussen de bladeren liggen. Hij schuift de bladeren op zij en zit daar een ketting liggen. Een mooie ketting met een leren bandje en een groene steen in de hanger. “Prachtig, werkelijk prachtig”, zegt professor Barabas terwijl hij het object bewondert. “waar zou het vandaan komen?”. Professor Barabas staat op en pakt de Klankentapper uit de kast. Voorzichtig sluit hij de Klankentapper aan op de ketting en begint voorzichtig met vragen stellen. Heel voorzichtig, om schade te voorkomen aan zowel de ketting als de Klankentapper. Na tientallen vragen heeft de ketting nog steeds niets los gelaten en professor Barabas geeft het op. Hij raapt de rest van de palmbladeren op en loopt zijn laboratorium uit, als dan … Kggg…. Gevaar …. KGG walkuren….. grote strijd… Kgg … gevaar… Sidonia. BOEM! De klankentapper knalt uit elkaar! Barabas kijkt verontrust naar de restanten van de Klankentapper en beseft dat er iets groots staat de gebeuren. Er is immers weinig dat de Klankentapper niet kan verdragen. `Ik moet dit tot de bodem uitzoeken`, zegt professor Barabas tegen zichzelf en gaat op onderzoek uit.
preview deel 21:
“Ach, tante maakt u zich geen zorgen. Ik het ook eens blind geweest en het komt allemaal wel goed”, zegt Wiske om tante gerust te stellen. Lambik die nog steeds een beetje humeurig is van het accident bij Sidonia thuis werpt weer een onhandige opmerking richting Sidonia:
-
Chris Hoogeveen
- Die-hard fan
- Berichten: 2750
- Lid geworden op: 15 sep 2003, 21:39
- Locatie: Apeldoorn
- Contacteer:
-
Chris Hoogeveen
- Die-hard fan
- Berichten: 2750
- Lid geworden op: 15 sep 2003, 21:39
- Locatie: Apeldoorn
- Contacteer:
Deel: 21
Onze vrienden komen aan bij het restaurant en krijgen hun plaatsen aangewezen in de rookvrije ruimte. Ze bekijken aandachtig de menukaart. Ook Sidonia probeert de menukaart te lezen, maar de letters worden steeds waziger. De letters worden zo wazig dat ze onleesbaar zijn geworden. Sidonia laat niets van het verlies van haar gezichtvermogen merken en vraag Wiske wat er op de kaart staat. “Maar tante, dat kunt u toch wel lezen”, grapt Wiske naar tante Sidonia. Sidonia zwijgt en Wiske merkt dat er wat aan de hand is. “Tante, u … u .. wordt Blind! “ constateert Wiske. Tranen rollen over de wangen van Sidonia: “Ik had nooit verwacht dat mijn verjaardag zo zou kunnen lopen”. “Ach, tante maakt u zich geen zorgen. Ik het ook eens blind geweest en het komt allemaal wel goed”, zegt Wiske om tante gerust te stellen. Lambik die nog steeds een beetje humeurig is van het accident bij Sidonia thuis werpt weer een onhandige opmerking richting Sidonia: Sidonia, volgens mij moet jij je bril eens schoonmaken, met al de ellende die jij meemaakt blijven die glazen heus niet schoon”. Sidonia zet haar bril af en veegt de glazen schoon met een servet. Als Sidonia haar bril weer op wil zetten, merkt ze dat ze nu ineens haar omgeving glashelder ziet. Sidonia kijkt verbaast voor zich uit en zet haar bril een paar keer op en af. Dan komt ze tot het besef dat ze haar bril niet meer nodig heeft en schreeuwt een kreet van vreugde uit. “Tante, tante, wat is er”, vraagt Suske. “Kinders, kom in mijn armen, jullie tante heeft vanaf nu geen bril meer nodig”. “Ik ben helemaal genezen”, zegt Sidonia. “Is vreemd, zit luchtje aan deze zaak”, vind Jerom. Jerom besluit de pret niet te bedreven en houd zich stil over deze vreemde gebeurtenis. De rust is weer wedergekeerd en onze vrienden werpen weer hun blikken op de menukaart. Helaas is de rust van korte duur, want dit keer eist Lambik de aandacht op met zijn geschreeuw: “Miljaar, Sidonia je steekt iedereen aan, ik kan mijn eigen menukaart niet meer lezen!”. Gelukkig maakt Jerom gouw een einde aan de scène en verteld Lambik dat hij de menukaart verkeert om heeft. Onze vrienden lachen erom en maken een keuze van de kaart. Professor Barabas heeft ondertussen een wonderbaarlijke ontdekking gedaan en haast zich naar het restaurant waar onze vrienden net begonnen zijn aan het voorgerecht.
Zal professor Barabas op tijd zijn om onze vrienden te vertellen over zijn ontdekking?
Preview deel 22
Hij duwt zijn stoel weg en net als hij op het punt staat weg te lopen hoort hij voetstappen op het dak! En niet zomaar voetstappen, het lijkt wel hoefgetrap. Het restaurant begint te schudden en stofwolken vullen de ruimte. Gillend rent de menigte naar buiten, maar onze vrienden blijven achter.
Onze vrienden komen aan bij het restaurant en krijgen hun plaatsen aangewezen in de rookvrije ruimte. Ze bekijken aandachtig de menukaart. Ook Sidonia probeert de menukaart te lezen, maar de letters worden steeds waziger. De letters worden zo wazig dat ze onleesbaar zijn geworden. Sidonia laat niets van het verlies van haar gezichtvermogen merken en vraag Wiske wat er op de kaart staat. “Maar tante, dat kunt u toch wel lezen”, grapt Wiske naar tante Sidonia. Sidonia zwijgt en Wiske merkt dat er wat aan de hand is. “Tante, u … u .. wordt Blind! “ constateert Wiske. Tranen rollen over de wangen van Sidonia: “Ik had nooit verwacht dat mijn verjaardag zo zou kunnen lopen”. “Ach, tante maakt u zich geen zorgen. Ik het ook eens blind geweest en het komt allemaal wel goed”, zegt Wiske om tante gerust te stellen. Lambik die nog steeds een beetje humeurig is van het accident bij Sidonia thuis werpt weer een onhandige opmerking richting Sidonia: Sidonia, volgens mij moet jij je bril eens schoonmaken, met al de ellende die jij meemaakt blijven die glazen heus niet schoon”. Sidonia zet haar bril af en veegt de glazen schoon met een servet. Als Sidonia haar bril weer op wil zetten, merkt ze dat ze nu ineens haar omgeving glashelder ziet. Sidonia kijkt verbaast voor zich uit en zet haar bril een paar keer op en af. Dan komt ze tot het besef dat ze haar bril niet meer nodig heeft en schreeuwt een kreet van vreugde uit. “Tante, tante, wat is er”, vraagt Suske. “Kinders, kom in mijn armen, jullie tante heeft vanaf nu geen bril meer nodig”. “Ik ben helemaal genezen”, zegt Sidonia. “Is vreemd, zit luchtje aan deze zaak”, vind Jerom. Jerom besluit de pret niet te bedreven en houd zich stil over deze vreemde gebeurtenis. De rust is weer wedergekeerd en onze vrienden werpen weer hun blikken op de menukaart. Helaas is de rust van korte duur, want dit keer eist Lambik de aandacht op met zijn geschreeuw: “Miljaar, Sidonia je steekt iedereen aan, ik kan mijn eigen menukaart niet meer lezen!”. Gelukkig maakt Jerom gouw een einde aan de scène en verteld Lambik dat hij de menukaart verkeert om heeft. Onze vrienden lachen erom en maken een keuze van de kaart. Professor Barabas heeft ondertussen een wonderbaarlijke ontdekking gedaan en haast zich naar het restaurant waar onze vrienden net begonnen zijn aan het voorgerecht.
Zal professor Barabas op tijd zijn om onze vrienden te vertellen over zijn ontdekking?
Preview deel 22
Hij duwt zijn stoel weg en net als hij op het punt staat weg te lopen hoort hij voetstappen op het dak! En niet zomaar voetstappen, het lijkt wel hoefgetrap. Het restaurant begint te schudden en stofwolken vullen de ruimte. Gillend rent de menigte naar buiten, maar onze vrienden blijven achter.
-
Chris Hoogeveen
- Die-hard fan
- Berichten: 2750
- Lid geworden op: 15 sep 2003, 21:39
- Locatie: Apeldoorn
- Contacteer:
Deel: 22Professor Barabas, nog geschokt van zijn ontdekking, stapt op zijn fiets en haast zich naar het restaurant waar onze vrienden aan het dineren. Met een magere 12 km per uur fiets hij richting “De Confiance". Op zijn ouwe dag haalt hij niet meer met gemak de 20 km per uur en hij zal zeker pas over 1,5 uur aankomen op de plaats van bestemming. Professor Barabas zit gespannen op de fiets en de adrenaline stoomt door zijn lichaam. Hij begint steeds harder te fietsen en de fiets gaat ook steeds harder en harden. De weg loopt af naar beneden en de fiets gaat sneller en sneller. Professor Barabas gaat met volle vaart door een gat in de weg en de fiets raakt uit balans en begint te slingeren. In volle vaart rijdt professor Barabas op een vrachtwagen af en hij probeert te remmen. Helaas herinnert professor Barabas waarom hij nooit met de fiets gaat: de remmen werken niet meer. De vrachtwagen komt steeds dichterbij en de frontale confrontatie lijkt onvermijdelijk.
In “De Confiance" krijgen onze vrienden het hoofdgerecht opgediend en de ongerustheid onder onze vrienden begint toe te nemen. “Waar kan de professor toch zijn, we moeten hem echt even gaan bellen”, zegt Wiske. “Je hebt gelijk Wiske, die ouwe man zou wel weer verstrengeld zijn geraakt in een van zijn experimenten”, zegt Sidonia. Lambik pakt zijn mobiel en… blieb u heeft 1 nieuw bericht “ .. zijn voicemail ..” . Lambik kijkt vreemd en draait het nummer van professor Barabas. Onze vrienden kijken gespannen naar Lambik. “Goedenavond u spreekt met mijnheer Lambik, is Barabas ook aanwezig?” “Een boodschap?” “Ik heb geen boodschap” Lambik lijkt druk in gesprek en onze vrienden wachten rustig het gesprek af. Lambik vervolgt: “Toon?” “nee ik ken geen Toon” .. “Ah.. eh, hallo .. Hallo?” Lambik verbreekt de verbinding en stopt zijn telefoon weg. Onzer vrienden wachten vol spanning op Lambik antwoord. “En?”, vraagt Sidonia nieuwsgierig. “Oh Barabas heeft een nieuw dienstmeid”. “Ze zei dat hij een boodschap had voor ene Toon, daarna verbrak ze zomaar de verbinding”, zegt Lambik wat nonchalant. “Bik weer ingetrapt, Barabas voicemail”, zegt Jerom tegen Lambik. Lambik vind dat hij niet serieus wordt genomen en staat op. “pff voicemail, Ik weet zeker dat de Joyce Meel heette”!, bromt Lambik. Hij duwt zijn stoel weg en net als hij op het punt staat weg te lopen hoort hij voetstappen op het dak! En niet zomaar voetstappen, het lijkt wel hoefgetrap. Het restaurant begint te schudden en stofwolken vullen de ruimte. Gillend rent de menigte naar buiten, maar onze vrienden blijven achter. Het glas van de ramen versplinterd en de wanddecoraties vallen op de grond. Dan wordt alles in één keer heel erg stil, het wordt buiten langzaam aan donker, het restaurant lijkt leeg, maar onze vrienden zijn nergens te bekennen…
preview deel 23:
Dan zien ze de deur van het restaurant open gaan en zien ze een gestalte binnen komen. De gestalte komt steeds dichter en dichter bij. Wie of wat zou het kunnen wezen ? Suske en Wiske wachten gespannen af en ze houden zich schuil achter een omgevallen tafel. De schim loopt door het restaurant heen en maakt angstvallig hijgende geluiden.
Vanaf heden kun je dit verhaal aan een stuk door lezen op:
http://members.lycos.nl/suskewiske2003/index.html
In “De Confiance" krijgen onze vrienden het hoofdgerecht opgediend en de ongerustheid onder onze vrienden begint toe te nemen. “Waar kan de professor toch zijn, we moeten hem echt even gaan bellen”, zegt Wiske. “Je hebt gelijk Wiske, die ouwe man zou wel weer verstrengeld zijn geraakt in een van zijn experimenten”, zegt Sidonia. Lambik pakt zijn mobiel en… blieb u heeft 1 nieuw bericht “ .. zijn voicemail ..” . Lambik kijkt vreemd en draait het nummer van professor Barabas. Onze vrienden kijken gespannen naar Lambik. “Goedenavond u spreekt met mijnheer Lambik, is Barabas ook aanwezig?” “Een boodschap?” “Ik heb geen boodschap” Lambik lijkt druk in gesprek en onze vrienden wachten rustig het gesprek af. Lambik vervolgt: “Toon?” “nee ik ken geen Toon” .. “Ah.. eh, hallo .. Hallo?” Lambik verbreekt de verbinding en stopt zijn telefoon weg. Onzer vrienden wachten vol spanning op Lambik antwoord. “En?”, vraagt Sidonia nieuwsgierig. “Oh Barabas heeft een nieuw dienstmeid”. “Ze zei dat hij een boodschap had voor ene Toon, daarna verbrak ze zomaar de verbinding”, zegt Lambik wat nonchalant. “Bik weer ingetrapt, Barabas voicemail”, zegt Jerom tegen Lambik. Lambik vind dat hij niet serieus wordt genomen en staat op. “pff voicemail, Ik weet zeker dat de Joyce Meel heette”!, bromt Lambik. Hij duwt zijn stoel weg en net als hij op het punt staat weg te lopen hoort hij voetstappen op het dak! En niet zomaar voetstappen, het lijkt wel hoefgetrap. Het restaurant begint te schudden en stofwolken vullen de ruimte. Gillend rent de menigte naar buiten, maar onze vrienden blijven achter. Het glas van de ramen versplinterd en de wanddecoraties vallen op de grond. Dan wordt alles in één keer heel erg stil, het wordt buiten langzaam aan donker, het restaurant lijkt leeg, maar onze vrienden zijn nergens te bekennen…
preview deel 23:
Dan zien ze de deur van het restaurant open gaan en zien ze een gestalte binnen komen. De gestalte komt steeds dichter en dichter bij. Wie of wat zou het kunnen wezen ? Suske en Wiske wachten gespannen af en ze houden zich schuil achter een omgevallen tafel. De schim loopt door het restaurant heen en maakt angstvallig hijgende geluiden.
Vanaf heden kun je dit verhaal aan een stuk door lezen op:
http://members.lycos.nl/suskewiske2003/index.html
